.:bicara hati:.

awak..
datang dan pergi sesuka hati. dan saya tak tahu nape mudah je saya terima awak walaupun saat tu luka lama masih lagi terasa pedih.

banyak sangat dah peluang yang saya beri. tersangat banyak tapi 1 pun awak tak hargai. saya kagum dengan awak. saya kagum bila awak boleh lupakan saya dalam masa yang singkat sedangkan saya terlampau banyak mengorbankan air mata yang bagai tiada harganya ni.

saya cuba lupakan awak. saya cuba nak benci awak. saya cuba sume benda. saya cuba buang segala memori awak dan saya. dan semakin saya mencuba semakin saya terseksa. nape saye je yang perlu rasa mende2 cmni. nape awak bahagia lepas sume ni jadi. nape saya je yang rase?? nape awak?? kenapa????

saya nak jadi kuat macam awak. saya nak jadi bahagia macam awak lepas apa yang berlaku kat kita. tapi semakin saya nak tunjuk kekuatan saya semakin terserlah kelemahan saya.

hari tu saya macam orang bodoh je tunggu. bukan skali tu je, da banyak kali. tapi saya tak serik. sy tunggu lagi. bodohkan saya. tersangat bodoh. tapi saya tak salahkan awak. salah diri saya sendiri sebab memilih untuk hidup bersama kenangan yang tak menjanjikan apa2 buat saya. tak pelah. mungkin saya yang tersilap wat perhitungan.

walau ape yang berlaku antara kita, sy tetap doakan kebahagiaan awak. saya tak nak jadi pedendam yg tegar. tapi plsss, jgn muncul lagi dalam hidup saya. saya perlukan ruang tanpa awak. saya tak salahkan awak tapi saya sendiri yang tak boleh control emosi bila menda2 cm tu jadi.